“Kültürel Bellek” insanı merkeze alır, ama onun yalnızca bireysel deneyimine odaklanmaz. İnsan ve mekân arasındaki etkileşimi, bu etkileşimin estetik izdüşümlerini ve değişen/gelişen sosyokültürel yapının bıraktığı izleri gözler önüne sermeyi amaçlar. Görseller aracılığıyla, şehrin karmaşık ve çok katmanlı yapısı üzerine bir diyalog başlatmayı hedefler.
Proje, şehrin kimliğini belirleyen bu izlerin peşine düşüyor. Fotoğraflar sadece bir görsel arşiv yaratmayı değil, aynı zamanda bir şehri anlamanın kolektif hafızayı tanımaktan geçtiğini anlatmayı amaçlıyor.

Bu proje, estetik ve sosyoloji arasındaki kesişimi fotoğraf karelerine sığdırmayı hedefler. Analog, dia film ve polaroid teknikleriyle yakalanan imgeler, sadece anı dondurmaz; aynı zamanda kentin belleğinde yitip gitmekte olan ayrıntılara bir bakış sunar.
Bu teknikler, yalnızca estetik bir tercih değil, aynı zamanda kentin bellekle kurduğu ilişkiye bir gönderme. Analog film, zamanın akışkanlığına ve geri dönülemezliğine atıfta bulunurken, polaroid kareler anın kırılganlığını ve tekrarlanamazlığını vurguluyor. Dia film ise renklerin ve ışığın yoğunluğuyla, kentsel estetiğin öne çıkan bir unsuru haline geliyor.

Kültürel Bellek, şehrin sosyokültürel yapısına, kent estetiğine ve insan deneyimlerine odaklanıyor. Amacı, şehirlerin yalnızca birer yapı bütünü değil, aynı zamanda birer canlı organizma olduğunu anlamak. Fotoğraf karelerinde, geçmişle bugünün, bireyselle toplumsalın, estetikle rastlantısallığın iç içe geçtiği bir imaj vaat ediyor.
Fotoğraflar izleyiciyi sadece bir gözlemci/seyirci olmaktan çıkarıp, şehrin nabzını hissetmeye ve sokakların seslerini dinlemeye davet ediyor. Zira şehir, onu görmeye çalışan gözler için içinde her zaman anlatacak yeni bir hikâye barındırır.