Kırılgan Hayatlar serisi, ülkelerinden ayrılmak zorunda kalan göçmen çocukların yaşadıkları coğrafyada fotoğraflanmasıyla ortaya çıktı. Bu çocuklar, bilinmezliklerle dolu bir yolculuğa çıkan, güvenlik ve umut arayışı içinde kendilerine yeni bir hayat kurmaya çalışan bireylerdir. Bu seri, onların hikâyelerini sadece bireysel trajediler olarak değil, küresel bir sorunun bir yansıması olarak ele alır.
Serideki fotoğraflar başlangıçta dijital ortamda üretilmiş, ancak sürecin bir parçası olarak dijital dünyadan tamamen soyutlanıp fiziksel dünyaya entegre edilmiştir. Bunun için eski fotografik baskı tekniklerinden biri olan cyanotype (siyanotip) yöntemi kullanılmıştır. Fotoğraflar, önce şeffaf negatifler olarak hazırlanmış, ardından cam plakalar üzerine sabitlenerek güneş ışığı yardımıyla yüzeye işlenmiştir.
Ancak, bu süreç yalnızca bir baskı tekniğinden ibaret değildir. Cam, göçmen çocukların hassasiyetini ve kırılganlığını simgeleyen bir metafor olarak kullanılmıştır. Fotoğraflar bilinçli bir şekilde kırılmış, biçimsel bozulmalara ve tahribata uğratılmıştır. Bu eylem, göçmen çocukların savaş, yoksulluk ve ayrılıklarla şekillenen kırık hayatlarını yansıtır. Camın her çatlağı, bir göç hikâyesinin yarım kalan anlarını, parçalanan aileleri ve kimlikleri temsil eder. Görüntüdeki deformasyon, fiziksel olduğu kadar psikolojik bir travmayı da ifade eder; izleyiciyi, bu çocukların varoluşsal sancılarıyla yüzleşmeye davet eder.
Bu çalışma, sanatın yalnızca bir estetik form değil, aynı zamanda toplumsal bir tanıklık ve hafıza aracı olduğunu vurgular. Göç olgusunu soyut bir istatistik olarak değil, insani ve duygusal bir boyutta ele alarak, izleyiciyi bu gerçekliğin içinde bir özne haline getirmeyi amaçlar. Kırılgan Hayatlar, hafızanın cam gibi keskin ve kırılgan doğasını gözler önüne sererken, aynı zamanda her çatlakta bir direniş ve umut izinin de var olabileceğini hatırlatır.