Boşlukta asılı kalmış çizgiler… Birbirine uzanan ama asla dokunamayan, iç içe geçen ama hep ayrı kalan dallar. Zamanın durağanlığında sıkışmış iki karşıt beden. Birisi suskun, diğeri fısıltılarla dolu.

Gökyüzüne yazılmış, okunamayan bir alfabe gibi. Belki bir çatlak, belki bir bağ. Aralarında akıp giden görünmez bir akış var. Sessiz bir çatışma mı, yoksa kırılgan bir uzlaşma mı?

Mavi, serin bir yalnızlık gibi. Ne tam bir varlık, ne de tam bir yokluk. Sınırda bir yerde, zamanın içinde ama dışında, iki uç arasında salınan bir an.

Burada kim var? Bir izleyici mi, bir gölge mi, yoksa yalnızca gökyüzüne yazılmış bir soru işareti mi?
Bu proje, doğanın çizgilerle kurduğu diyalogu, mekânsızlık ve zamanın duraksadığı bir ânı belgeliyor. Bakışın takıldığı yerde, anlam genişliyor; izleyici, bu boşluğu kendi varoluşuyla dolduruyor.