Beden, yalnızca fiziksel bir varlık değildir. O, tarih boyunca ideolojilerin, kültürel kodların ve iktidar mekanizmalarının şekillendirdiği, sınırlarını çizdiği, bazen koruduğu bazen de parçaladığı bir yüzeydir. Eril İktidar serisi, bu yüzeyin nasıl bir tahakküm alanına dönüştüğünü, bedenin nasıl bir temsil nesnesine evrildiğini sorgulayan bir çalışma.

Cyanotype tekniğiyle üretilen imgeler, tarihin mavi derinliği içinde donmuş, zamansız ve soğuk bir atmosfer yaratıyor. Mavi, burada yalnızca fotoğrafın kimyasal sürecinin bir sonucu değil; aynı zamanda otoritenin, iktidarın ve toplumun bedene dayattığı sınırların metaforu. Geleneksel fotoğraf tekniklerinin kullanımı, geçmişle kurulan doğrudan ilişkiyi vurgularken, günümüz dünyasında hâlâ değişmeyen sistematik baskıları görünür kılmaya çalışıyor.

Görselde, ipliklerle oluşturulan sıkı örgü, eril tahakkümün sert ama ince, doğrudan ama çoğu zaman görünmez doğasını temsil ediyor. Bedenin çevresine örülen bu ağ, bir güvenlik mekanizması mı yoksa hareketi kısıtlayan bir tuzak mı? Özgürlüğü tanımlayan sınırlar nerede başlıyor, nerede bitiyor?

İzleyici, bu görsel düzenlemeyle iktidarın bir temsilini değil, onun doğrudan etkilerini deneyimliyor. Görülen ve görünmeyen, dokunulabilen ve yalnızca hissedilen arasındaki gerilim, bu fotoğraf serisinin merkezinde yer alıyor. Beden, bu ağın içinde sıkışmış bir figür mü, yoksa bu sınırların farkına vardıkça özgürleşebilen bir özne mi?

Eril iktidarın sarmaladığı, biçimlendirdiği, denetlediği bir dünyada, beden ne kadar kendine ait olabilir?